...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

16 Μαρτίου 2024

Καλημερίζω!..

 

Λαλίστατο μηδέν, αποδομεί όλους τους αριθμούς-
Τόση απαξίωση συγκεντρωμένη!
Κι εκείνο το πεπειραμένο Γεγονός που σπέρνει
Ελπίδες μέσα στην πραγματικότητα:
Ψεύτικο- όλο ψεύτικο απ’ όπου κι αν το πιάσεις!
Το βράδυ τα διαπερνά όλα μια λύπη·
Χλομά πρόσωπα ακραγγίζουν τον ουρανό
Με ποιήματα, με στίχους, με ψυχεδέλεια, με τον καπνό του τσιγάρου.
Ερίζει ο ευκάλυπτος με τον ίσκιο του, ερίζει η αήττητη αυταπάτη.
Συγκεντρώνω τις κουρασμένες δυνάμεις μου· συγκεντρώνω.
Αποφάσισα θάρρος και πολύ σε αυτό προσηλώθηκα, ανέστρεψα παντί τρόπω τον ουρανό, αυθαδίασα
Έξω από των θρησκειών το μαντρί, είπα και είπα.
Μασάω φύλλα δάφνης, φλόμωσε με καπνούς ο ουρανός- πού βρήκε έκφραση η ελπίδα;
Χάλκινο πρωινό, διαμπερές και ευδιάκριτο.
Ο ήλιος ζεύει την ακολουθία σε κατάνυξη.
Σήπονται οι φθαρμένες λέξεις, ντεραπάρουνε.
Ο άοκνος βοριάς μαστίζει τις φρυγμένες παπαρούνες.
Παντού καημός.
Και οι επιδιώξεις μου που χλιμιντρούν μες τον αέρα
Άτσαλες όπως λέξεις λυπημένες
Ιππεύονται από μια θέληση φανταχτερή.
Τι ισορροπίες να κρατήσω για τα μένα, τι
Να κρατήσω από την φαρδιά μου ηλικία και να πω:
‘’ένα το κρατούμενο’’, τα αλλά είναι αμελητέα,
Εισχωρούν μέσα μου όπως από θρησκεία ο λόγος
Και μου ταλαιπωρούν το ανίσχυρο μυαλό.
Καταθέτω στον ουρανό τα καλά μου,
Έχω μια υπερχείλιση που με εγκλωβίζει
Σε τούτο το κατακερματισμένο λέγε λέγε
Που σκόνη και μια λεπτουργό σμίλη σηκώνει
Μέσα μου να εργαστεί όπως για την φανέρωση θαυμάτων και θαυμάτων.
Ακριβά πλήρωσα την Στιγμή!
Έσωσα μες σε αγρυπνία τα σωστά μου.
Οχυρώθηκα σε αφανέρωτα ρίγη.
Όπως καταλαβαίνω ένα μουσικό παιχνίδι
Τον θάνατο καταλαβαίνω και την ευκρινή σπουδαία του κατάληξη!
Καλημερίζω!
Άγιοι Ανάργυροι 16/3/2024
Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο
Όλες οι α

15 Μαρτίου 2024

Πνιγμένη εσωτερική μας επανάσταση…


Φωνήεν ξινό, όπως του άγουρου φρούτου η τσουχτερή γεύση.
Αγαπώ το ξημέρωμα, καταφέρνω να μην του ανήκω
Και, να ζω ταυτίζοντας τις έννοιες με το πρώτο φως που κλονίζει
Την επικράτεια- σαν ένα ανοιχτήρι πάνω σε μία ξεχασμένη κονσέρβα.
Πρωτοτυπίες θέλεις κι όπως σε καταλαβαίνω
Είσαι μια θυμωμένη μαϊμού που έκανε
Το σπίτι μπάχαλο με τα ακραία άσχημα πείσματά της.
Πού πήγαν οι ορατότητες
Οι μπουκωμένες θλίψη ημέρες σου, ο ταφικός πυρετός
Να είσαι εκεί θαμμένος στην σιωπή και στην κατάθλιψη;
Οπωσδήποτε απέδρασες από το όριο μιας φυλακής- οπωσδήποτε.
Αναγνώθω προθέσεις πάνω σου που θα επανασυνταχτούνε.
Η επανάσταση δεν κανονίζεται, είναι μέγεθος ανυπολόγιστης αγρύπνιας.
Κοίτα που με διάνοια ‘’φευγάτου’’ θα ανασυντάξουμε τον κόσμο.
Τούτο μου εστί το μανιφέστο της χαράς.
Ιδού κι εσύ που βούλιαξες μέσα σε ανολοκλήρωτες αναζητήσεις και από την άλλη
Μουσκίδι βγήκες από την βαριά παλίρροια της μεθυσμένης σου ορθογραφίας.
Πού είναι οι γραμματικές που θα σε συμμορφώσουνε;
Λαίμαργος είναι ο Χρόνος και με βουλιμία θα μας καταφάει…
Άγιοι Ανάργυροι 15/3/2024
Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο

13 Μαρτίου 2024

Σφυγμομέτρηση τω τρόπω τον δικό μου…


Η Τύχη μας είναι μία παρηκμασμένη μπαρούφα-
Καλλιεργούμε αυταπάτες σωρηδόν, συμμετέχοντας
Στο ανοίκειο δράμα·
Πώς
θα σκηνοθετήσουμε ένα μέλλον λαμπρό
Ανοίγοντας τρύπες στην φαντασία που ξεφουσκώνει
Όπως μπαλόνι στα χέρια ενός παιδιού;
Μαζεύω το κουβάρι μου.
Θα αμολήσω αετό ατίθασο.
Όλος ο κόπος μου μοιάζει ιλιγγιώδης
Τρόπος λεξιλογίου του ειπείν
Και του συσκέπτεσαι.
Σας αγαπώ ρε διάολοι της πραγματικότητας, άνθρωποι
Καθημερινοί που κρύβεστε
Πίσω από το δάχτυλό σας- ελέφαντες πίσω από μία παπαρούνα.
Όλους τους δράκους μου φυγάδευσα στην ξενιτειά-
Ετούτη είναι η προσφυγιά των κορδωμένων· και ανακάλυψα
Την λύπη πίσω απ’ την χαρά, την άκρατη λύπη
Που λογχίζει το ζοφερό σκοτάδι ψάχνοντας
Μία απελπισμένη ελπίδα!
13/3/2024
Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο

12 Μαρτίου 2024

Περίπατος στον απονύχτερο αέρα…


Καθηλωτικό βράδυ, ξύνοντας πάνω στην ώχρα των τοίχων την μαγκούρα του·
Τα όρια γύρω γύρω τα βάζει η νύστα·
Αφήνομαι σε ψευδαισθήσεις δυναμικές, ζω σε απώτερη γεωγραφία·
Περνώ έξω από την μάντρα του κοιμητηρίου, οι νεκροί με χλευάζουνε
Κι ώσπου να ξημερώσει θα τους φαίνομαι παράξενος που περπατώ
Μες την νύχτα, ευαγγελιζόμενος κάτι αλλόκοτο·
Κι αυτό το κομπολόι το βαρύγδουπο στα χέρια μου
Θα αναστατώνει κάτι άγρυπνα πουλιά που ομιλούνε
Μια γλώσσα των νεκρών, μία παράξενη γλώσσα
Που έχει συναιρέσει τις σκιές με τα θροΐσματα
Των φύλλων, έχει καταφέρει να προσάψει ήχους στην κατάπληξη, κι ενώ
Όσα είχα διαβάσει εξανεμίζονται, τώρα
Που πάει να ξημερώσει, ένας κούφιος ήχος από των κλαδιών το σάλεμα δυναμιτίζει
Αυτό που σκέφτηκα και έφερε τις αντιφάσεις μου πλησίον
Στο βάθος μίας γαλαρίας ποιητικής απ’ όπου
Ξεπηδούν οι ξαφνικοί ποντικοί των λέξεων, βαρύθυμοι όλοι…
12/3/2024
Μπορεί να είναι ασπρόμαυρη εικόνα πουλί
Όλες οι αντιδρ

11 Μαρτίου 2024

Ταξίδι στον έσω εαυτό

 

Ταξίδι στον έσω εαυτό, αφήνω
πίσω μου τον κόσμο που δεν έχει τίποτα να αρθρώσει
Και βυθίζομαι στον φωτεινό εαυτό μου που γελά,
πάνω απ τα πράγματα και τις καταστάσεις
Δηλώ πως ο ίδιος ποτέ δεν υπήρξα, ένας άλλος
μιλούσε με την φωνή μου
Και ακολουθούσα αυτό που η παρόρμηση μου ήθελε θέλει..
*
Γκαστρωμένο Τίποτα που γεννά όλη την αναστάτωση του βίου
Μέσα του παιζογελούν οι αυταπάτες μας, θρέφεται ο εγωισμός μας
Η ματαιοδοξία μας μας θέλει τολμηρούς
Μπολιάζει το αίμα μας
Και όταν ξημερώνει η μέρα που κρίνονται όλα
Ποιός ξέρει να πει ποιοί ήμαστε και ποιοί θα καταλήξουμε να γίνουμε..
Μπορεί να είναι εικόνα πικάπ
Όλες οι αντιδράσεις:

7 Μαρτίου 2024

https://www.fractalart.gr/poiimata-straths-parelis/

 https://www.fractalart.gr/poiimata-straths-parelis/

Έξι ποιήματα

Του Στρατή Παρέλη //

 

 

  

Η όψη του κόσμου…

 

Απίθανο απλωμένο το απόγευμα:

ζεύει την λιακάδα σε ύμνο.

Άφταστο φως και όπως να εισχωρεί εντός της αδέξιας ύλης.

Αέναο τσούγκρισμα να προδώσουν όλα την μορφή τους.

Αφηρημένος χρόνος,

βραδυκίνητος.

Εισπράττει την μετάφραση των αισθημάτων.

Σύρονται τα αόρατα βαγόνια των εκπλήξεων.

Τροχοδρομούν.

Οι εικόνες ναυαγούν στον ορίζοντα· εύκρατες καθ’ όλα.

Τρέμουλο πάνω στα φυλλώματα, αήθη ψιθυρίσματα του αέρα.

Τα δέντρα συντηρούν αστειότητες.

Παρατηρώ: υπάρχει ένα θεόπνευστος ήλιος που μανίζει στην χλόη και τις φιστικιές.

Ένας κοκκινολαίμης φτιάχνει την ερασιτεχνική φροντίδα του Ωραίου.

Όλα καλώς!

Η διάρκεια των πάντων είναι βέβαιη και σκανδαλώδης.

Τα σπίτια στο προάστιο κολλούν το ένα πάνω στο άλλο ευτυχισμένα.

Οι σιωπές εντείνονται.

Σκεύος άχρηστο η λύπη.

Μέσα της μαγειρεύονται τα εξωφρενικά σενάρια.

Ατυχή και ερεβώδη.

Ολόγυρα οι σκιές κερδίζουν την σημασία τους- ξαφνικά και τελειωμένα.

Αυτή η όψη του κόσμου- αυτή…

 

27/1/2024

 

 

 

 

 

Πόλη της δόξας και ουχί…

 

Για ευθεία βολή η πόλη απλώνεται και χλευάζει

την νύχτα που έπεται. Τα γλαφυρά φεγγάρια

δεν την εγκαταλείπουν

όταν σέβεται

κι η ίδια έναν εαυτό της τον πυρπολημένο.

Παντού αντίφαση.

Μπορεί και αντιδράσεις στο ανθρώπινο φορτίο

που κουβαλά δυστυχισμένη.

Ο κόσμος, πάντως, κουφός.

Δεν δίνει σημασία στα ποιητικά του περιεχόμενα.

Ξερνούνε τα άστρα μακρινές επαναστάσεις.

Υπάρχει ένας έρωτας που υποβόσκει:

στα φτωχά σπίτια, στα πλούσια οράματα.

Με διαλεκτική θανάτου κοκορεύονται όλα.

Το μείζον θέμα

της Στιγμής.

Κοιμούνται οι ένδοξοι.

Κάνανε το καθήκον αφιλοκερδώς.

Τώρα οι υπερασπιστές πεθαίνουν.

Και ερημώνει η πόλη τυλιγμένη

το σκληρό της σάβανο

του χλευασμού…

 

28/1/2024

 

 

 

 

Νύχτα κι όταν ο έρωτας πονεί…

 

Το λουλούδι φανερώνει το άρωμά του εκπυρσοκροτώντας.

Η ψυχή σου έχει το ύφος ενός γνώριμου σκοπού που φέρνει την Άνοιξη.

Σε κατοικεί ο χαρακτήρας σου, είσαι

μια ευγένεια που διαχέεται στο μεσημέρι μιας λιακάδας.

Ω γύρω γύρω απελπισίες αστραφτερές!

Καλές διδασκαλίες αστεριών φτάσαν τον ουρανό της νύχτας να ‘ναι επίγειος.

Βραδάκι γιασεμιού.

Οι σκιές θάλλουν σαν αναρίθμητες ανεμώνες.

Απ’ το αγκάθι του ματιού μου ξεπηδά μια κλεισοσπίτικη ζωή.

Στον άδειο ύπνο μόνο ένας χαλικισμός από το άλογο του ονείρου

Που καλπάζει κατά τον άφρακτο έρωτα!

 

 

 

Ταυτοπροσωπία…

 

Ντύθηκες τον χαρακτήρα του άστρου.

Γδύθηκες την ανάγκη.

Έτσι φλυαρεί ο κόσμος της πραγματικότητας.

Το νιώθω.

Κι η συμπεριφορά σου, ανθισμένο φως της ψυχολογίας.

Ο Βουκεφάλας του αίματος χλιμιντρά μες τα στήθη σου

Και τα στήθη σου γίνονται αιχμηρές εξουσίες που απαλλοτριώνουν τον έρωτα.

Αφήνεις άφωνους τους επικριτές, χαράσσεις άλλον δρόμο

Από ετούτον της φιλαυτίας.

Ποιός να ιδρύσει κράτη στοχασμών μέσα στην κάθε ιλαρή πεποίθηση σου;

Τα έκδηλα τολμώνται και τα τολμηρά βουβαίνονται και εκδηλώνονται

Όπως από φωτιά το κάρβουνο κρατά μία ανάμνηση μεγαλαυχίας.

Βρίσκω το ύψος σου σε κάθε χαμηλό λοφάκι

Της συμπεριφοράς.

Ανήκεις σε ένα πάθος που τον σεβασμό πρεσβεύει.

Γελά μπροστά σου κάθε διαλεκτικό παιχνίδι ερμηνείας.

Στον κούφιο Χρόνο της αντίφασης φλέγεσαι κι όμως είσαι πάντα ίδια εσύ…

 

3/2/2024

 

 

 

Σονέτο ενός λόγου που λαχάνιασε…

 

Ένα σημείο στίξης που διαλαλεί μια φωτεινή ειρήνη,

Ένα ουσιαστικό που παραληρεί κάτω από το ανθισμένο μεσημέρι,

Κήποι πέρα μακριά κήποι ενός παρηκμασμένου βασιλείου,

Όλα αιχμάλωτα μέσα στον νου μου.

 

Και οι σκιές που ταλαιπωρούνται μέσα στην λιακάδα

Του Φεβρουαρίου, παγωμένες στον χρόνο τον ατέρμονο,

Σκαρφαλώνοντας στον απολιθωμένο στίχο

Πότε ξαφνικές και πότε αιώνιες.

 

Στρυμωγμένες στον λακωνικό λόγο, σκιές σαν την ψυχή μου

Ζυγίζονται στην απουσία και στην πλάστιγγα

Μορφές από μιαν άυλη ζωή, λοξοπατούν

 

Κάτω από την χθόνια ερώτηση εγώ να είμαι ο τελάλης του έρωτα

Προσδιορίζοντας την ειμαρμένη έως και θανάτου, πάλι εδώ

Που του ποιήματος η κόψη είναι τρομερή και απ’ τα μέτρα όλα διαφεύγει…

 

Άγιοι Ανάργυροι 5/2/2024

 

 

 

Εν τη γενέσει…

 

Για να φωταγωγούνται οι επικράτειες ο ήλιος κάγχασε αισιόδοξα.

Γαντζωθήκαμε πάνω σε ξεθυμασμένη ελπίδα. Κι ενώ

Άγουρο ήταν το φρούτο που κόψαμε, εμείς δαγκώσαμε με πείσμα την γαλήνη.

Όλα καλά λοιπόν συντελέστηκαν.

Το βόλι βρήκε στόχο, η ανάσα

έτρεξε λαχανιασμένη μες της φαντασίας το ακρολίβαδο.

Στο στήθος μας αναπαύονται οι λέξεις.

Τα βράδια μας ξυπνούν να καταγράψουμε. Λες

Και έχουμε έναν άλλο εαυτό. Που ζει και καταγράφει καταιγίδες.

 

25/12/2023

Πρωινή κτήση..


Αγκυροβολεί ο δυόσμος μες το πρωινό σαν ένας έποικος σε αλύτρωτη πολιτεία
Οι αφερέγγυες σκέψεις της ψυχής με μαντρώνουν σε ένα ποίημα δαιδαλώδες
Η μέρα λιώνει σαν να ήτανε από ομοιοκατάληκτο νερό
Τι με συντροφεύει αν όχι ο απολυμαντικός αέρας της νοσταλγίας;
Ανάλαφρο χώμα, ενταφιάζει τις μνήμες μου κάνω πως τις πιστεύω
Μαχαίρι στομωμένο με ταλαιπωρεί ο Χρόνος, σε όσα υπήρξα μέλλεται πικρά και να χαθώ
Παραμερίζοντας τις αυταπάτες μου όπως μια δίνη της θαλάσσης την ευτυχία παραμερίζει των κυμάτων
Πόσα ψηλάφησα για να ταχθώ με ώτα ορθάνοικτα μπροστά στο χάος!
Θραύομαι πίσω από θάμνους τρυφερούς της γαλήνης
Σαρώνω τις ευωδιαστές γιρλάντες της αυγής
Ο αέρας πάλι και πάλι τραντάζει την μεγαλοθυμία μου
Ίσως – αν δεν ήμουν θνητός- να είμαι ένας ακλόνητος βράχος που αντιμάχεται
Κύματα που κάτι του είπανε και κάτι πάλι θα του πούνε
Μια λύπη η ζωή μια δολερή μαύρη κατάληξη
‘’ Από κάπου μπάζει’’ το νιώθω, όπως εισβάλει μέσα μου φρενιτώδης η θάλασσα
Λυσσαλέα η λέξη πολιορκεί την άσπιλη σελίδα
Εδώ το δράμα και εδώ η κωμωδία η αστραφτερή
Ταριχευμένο ένα στιχάκι που αμφέβαλε για την πραγματικότητα, ταριχευμένο
Όπου εδραιώνω την κυριαρχία μου είναι μια νίκη που με κάνει ολότελα πιο πικραμένο!
Άγιοι Ανάργυροι 7/3/2024
έργο του Misha Gordin
Μπορεί να είναι ασπρόμαυρη εικόνα 1 άτομο
Όλες οι αντιδράσ

5 Μαρτίου 2024

Αφιερωμένο!..

 

Στην Nikoletta Simonos
Υποθέτω την μέρα, όπως αυτή δοξάζεται απ’ την αυγή,
την στιγμή που ο κόσμος
συγκλονίζεται, αφήνοντας να ζει ο μύθος
μιας Αφροδίτης γεννημένης στα Κυπριακά νερά· τι μιλάει
το φως, τι
o παφλασμός των κυμάτων, όταν
aγκυροβολούν μες το τοπίο δυο μάτια
και σαϊτεύει ο λυράρης τις καρδιές· τι
ραγίζει το υψιπετές λεξιλόγιο, εφάμιλλο
Ομηρικής ραψωδίας- σκηνοθετούν
με φαντασία οι ποιητικές ανάσες και
στο πονεμένο νησί που είδα να παλεύει ζωηρά να σβήσει τις πληγές του
ένα κορίτσι υπερασπίζεται τις λέξεις με την αθωότητα
του καθαρού ουρανού· εδώ
που σβήνονται τα ρήματα επάνω στης ακρογιαλιάς το κυματάκι
ανασαίνει μπαρούτι η νύχτα, ασφυκτιά
μες το σκοτάδι η κάθε σκιά που στην σκηνή δραματουργεί των γεγονότων
το άσωστο μαρτύριο ανοίγει μια παράγραφο άλλη, εδώ
που είναι η συλλαβή σου συλλαβή που λες συγκλόνισε
αυτό που ζούμε και, μετά,
μικρό ναυάγιο κατέληξε σε ένα βλέμμα
Κυπριοτοπούλας που ακρίβυνε όλες τις ποιότητες, έσπειρε
αθωότητες γενναίες
να καρπωθεί ευφράδεια ο ουρανός
και να μεθύσει όμορφα ο ύπνος που βυθίστηκε για να την ζήσει
τρανό τραγούδι ευτυχισμένο…
5/3/2024
Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο, ξανθά μαλλιά και χαμογελάει
Όλες οι αντιδράσεις:

2 Μαρτίου 2024

Οι νύμφες και το αβύθιστο φεγγάρι…

 

Πιο εγκλωβισμένο φεγγάρι και αποδίδει το νερό
ατασθαλίες.
Οι νύμφες παίζουνε στον απλωτό ωκεανό.
Σαν ραγισμένο παιχνιδάκι, οι ιέρειες των κυμάτων
ανασαίνουνε με βράγχια της ευαισθησίας.
Υπερπόντιο ύφος, κρυψώνα μυστική, μες την τσαλακωμένη νύχτα, ο θεός
συζητά για μια έκπληξη, μια αυτοκρατορία που σε κανέναν δεν δόθηκε- και επαναστατεί.
Κι εγώ
που σ’ αγαπώ
πίσω από όλα τα φαινόμενα, εγώ
δασκαλεύω το ξημέρωμα να πλέξει τα μαλλιά σου
με χίλιες κι άλλες τόσες αντιρρήσεις!
2/3/2024
Μπορεί να είναι απεικόνιση
Όλες οι αντιδράσε

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου