...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

11 Απριλίου 2009

75.

Οι μέρες με το ύφος που ξέρω και την μελαγχολία που δεν θέλω
Άπιαστες μέσα στον αεικίνητο χρόνο γεμάτες
Από φορτία έγνοιες κι ένα ασήμαντο τίποτα
Που γύρω μας τα πάντα υπογραμμίζει

Έτσι επί σκοπόν να σημαδεύω μέσα στο αύριο και να μου έρχονται
Όπως επ’ αμοιβή της αγωνίας τα όνειρα.

Να τα κρατάω μέσα μου όπως εικόνες απ’ την ηλικία την παιδική..

Πολλά ούτε να ερμηνεύονται..

Στο τέλος μένω με ένα παράξενο
Μούδιασμα όπως να σ αγγίζει τσούχτρα και να γίνεται
Και το μυαλό όπως ο κάμπος που βοσκάνε
Πολύχρωμες επιθυμίες..

Και μετά οι λέξεις- μέλισσες που βουίζουν..
Δεν πιάνονται…. Κι αν πιάνονται κεντάνε..
Όπως αφήνουνε αν ξέρεις μέσα στην κερήθρα σου
Το μέλι μιας αξίας!

Φτάνει να αφιερώνεσαι!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

" Φτάνει να αφιερώνεσαι"

Έχεις αφιερωθεί Στρατή στη Ποίηση, και γι αυτό θα με βρίσκεις πάντα στα σχόλιά σου, κι ας γίνομαι κουραστική κι ας επαναλαμβάνομαι.

Φιλιά

Μαρια Νικολαου είπε...

Oλοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου σου και το βρήκα εξαιρετικό.
Ειναι απο κεινα που ξαναδιαβαζονται ευχαριστα.
Παντα εμπνεύσεις ευχομαι

Καλη Ανάσταση

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

γεια σου Τονια...
ευχαριστω για τα καλα σου λογια!
εχεις δικιο...
μαλλον εχω αφιερωθει...
και μου κοστιζει αυτο σε πολλα αλλα..
να περνας καλα!

Μαρία περιμενα μια πιο αναλυτικη σκεψη...
την περιμενα...
οχι μια τετοια προχειρη δηλωση..
αλλα.......ενταξει την δεχομαι .....αν μονο αυτην εχεις..
καλη ξεκουραση και σ εσενα...

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου