...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

3 Απριλίου 2009

ΠΗΓΜΕΝΗ ΛΕΞΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΙΚΗ.

Στις γαλανές σελίδες τ’ ουρανού
Έντρομοι συννεφένιοι μετανάστες
Αλαφιασμένοι και αέρινοι παρά ποτέ
Δεσπόζουν μες την χάρη της ημέρας!

Έρχονται οι μουσικές στιγμές μιας ποίησης που φθίνει,
Απ’ το τσιμέντο των ανθρώπων άγρια βαριά σιωπή
Ο Ιησούς των ταπεινών ανοίγει τα παραθυρόφυλλά του
Μα ονειρεύομαι με πάθος τον Απόλλωνα βαστώντας λύρα!

Στο πείσμα των εφτά στιγμών που σημαδεύουν τον αιώνα
Και του προσδίδουν όνομα και χαρακτηρισμό
Η γεωμετρία του αιθέριου τόπου αυτής της όρασης αλλάζει..

Λυπούνται οι απόστολοι
Οι έμποροι αδυνατούν σε κάτι κερδοφόρο να επενδύσουν
Πέφτουνε στην παγίδα του έρωτα φεγγαρομάγουλες κοπέλες
Που αφήσανε στο κομμωτήριο του ανέμελου ανέμου φίνο πουρμπουάρ!

Νιώθοντας έξω απ’ τον χρόνο
Σε μια πηγμένη λέξη περιγραφική
Η μάνα μας που πλένει τα σκουτιά της
Βλέπει τον αμετάφραστό της γιό!

«Καλέ μου, τι ξοδεύεσαι στο τζάμπα;»

«Μάνα
Ξεπλένω τ’ όνειδος του κόσμου..
Η ποίηση έχει και θαύμα!»

25.12.1987
Άγιος Ελευθέριος.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

''Έρχονται οι μουσικές στιγμές μιας ποίησης που φθίνει,....''

Δεν είναι δικές σου αυτές οι στιγμές..δεν ανήκεις εσυ σε αυτη την ποιηση.

καληνύχτα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΑΡΑΓΕ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΑΝΗΚΩ ΕΓΩ;
ΠΑΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ-ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΕΝΝΟΩ- ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΦΕΡΤΗ Η ΖΩΗ..
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΤΟΝΙΑ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου