...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

4 Μαΐου 2009

ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ..

ΠΕΤΑΛΟΥΔΕΣ..

Στην λάμπα γύρω πεταρίζουν τριγυρίζοντας
Παραδομένες πεταλούδες της υπομονής.

Κρατούν έναν χορό βαλσαμωμένης πια επιθυμίας.

Όπως περνούν τα χρόνια και λιγότερα πια νιώθω
Από τα μυστικά της έκπληξης-

Λιγότερα από το ξάφνιασμα που φέρνουν τα αισθήματα
Που μέσα σου πρώτη φορά ανάβουν..




Χλομά και κουρασμένα βράδια, αναμνήσεις
Ακριβές

Υψώνοντας τα λόγια μιας ποιητικής πρωτόγονης
Μεταφυσικής-

Όπως ο μέσα μου κρυμμένος νοσταλγός της άνοιξης την ξέρει…

2 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Κάποτε φοβόμουν τις πεταλουδες
Για πολλά πολλά χρονια
Μεχρι που κατι συγκεκριμενο με εκανε
να μην τις φοβαμαι πια και να τις πιανω
στα χερια

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ενα συμμετρικο ως προς αξονα φτερωτο πλασμα που ενσαρκωνει την σημασια του τιποτα...τοσο λιγο, τοσο αναλαφρο!
κι ομως μια ζωή...
γεια σου Μαρία!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου