ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΒΡΙΚΟΛΑΚΩΝ..

ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΒΡΙΚΟΛΑΚΩΝ..

Σωσμένος από κώδωνες κινδύνου.
Παραλίγο η θανάτωση της ελπίδας μου.
Οι αφροί των αλόγων της νύχτας
που κάλπασε ώρες αμέτρητες και
σταμάτησε πάνω στην πλάτη μου..
Φοβάμαι…

Ο δαίμονας της Ευρώπης μ’ έχει τρομάξει
για καλά·
η ιστορία έπαψε να ‘ναι γενναία-
Άναντρη
Άναντρη
Άναντρη…

Είναι ξεκάθαρο: για την σταύρωση
χρειάζονται τα καρφιά
ο σταυρός
κι ο λαός που θα υποφέρει.
Στον ύπνο μου μία Μαγδαληνή..

-Δεν θέλω κολόνια, δεσποινίς· ένα ποτήρι νερό, παρακαλώ!

-Μα κύριε… Έχουν όπλα πυρηνικά. Τι μπορεί να πετύχεις σβήνοντας μια δίψα;

Όλα μοιάζουν θέαμα πικρής καρδιάς.
Καγχάζει ο ουρανός
όλο ταμπούρλα άστρων.
Όλα είναι φάρσα,
λίγοι την καταλαβαίνουν,
γελάνε.
Το πρωί ξυπνώ,
- Φλεβάρης μπαίνοντας ένας κουτσοπόδαρος Μάρτης-
γεμάτος εξανθήματα..

Είναι πεύκα..
Κάποιος ξαποσταίνει δίπλα στο ήσυχο ποτάμι..

Δεν με σκεπάζει η θρησκεία·
έπαψα να ‘χω ευαγγέλια..
Υπάρχει ένας στεγνός λόγος
σαν το πλυμένο βρακί μου·
το στέγνωσε ο αέρας..
Πιστεύω απόλυτα σ’ αυτό:
καθένας έχει το δίκιο του!

Ερμηνεύστε με λοιπόν…
Ποιός ξέρει ότι το δίκιο
είναι μια λακκούβα του δρόμου;
Ανύποπτος πέφτεις μέσα… Ώ κορίτσια!
Μόνο για έρωτα και για κραιπάλη-
σήμερα είναι η μέρα σας!

Θα φορέσετε εσώρουχα καθαρά
να σας ερωτευτούν τα σαρκοφάγα αγόρια..

Είμαι σ’ ένα συμπόσιο βρικολάκων..
Φοβηθείτε·
πέστε μπρούμυτα μες τον τρόμο σας·
πυροβολώ..
Η πολιτεία, λυσσασμένο, τσιμεντένιο σκυλί
πολεμά να κρύψει την αρρώστια τα βράδια·
με φωταγωγίες
ζεϊμπέκικα στα καπηλειά·
ο θρήσκος κουκουλωμένος την κουβέρτα του
βρίσκει τον τέταρτο ύπνο..
Εγώ
φυλάω σκοπός, Ώ θεέ!
Αγρίεψα απ’ την πολλή αηδία,
-συνέχεια νευριασμένος!-

Αλήθεια:
ποιός θα είμαι την μέρα του θανάτου μου;
1.3.1982