...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Σεπτεμβρίου 2009

ΓΥΝΑΙΚΑ..

ΓΥΝΑΙΚΑ..

Γυναίκα χειμωνιάτικό μου χείλη για ένα φωνήεντο της τρικυμίας·
μπολκάκι ανοιχτό και στήθος κραυγαλέο,

να μιλήσεις μια στιγμή ένα «γειά σας» και να αναστατωθούν οι μυγδαλιές,
να ράνουν τα μαλλιά σου..

Έμαθα όλο προσταγές φτηνές μα υπερυψωμένες
από αδεξιότητα των ανθρώπων..
Ο κόλπος ήρεμος μα δεν αράζουν τα καράβια·
φυσάει ένας αέρας κρυερός τα βράδυα·
κάθομαι και ξελεπιάζω τις πιασμένες σκέψεις..

-Καλησπέρα, δεσποινίς! Πού πηγαίνεις;

-Είναι ένα αίνιγμα βαθύ και χλοερό·
μέσα του σπαρταρούν οι αγάπες·
την χώρα την λένε Όνειρο και Σήμερα τον τόπο..

-Εϊ δεσποινίς, περίμενε, θα ‘ρθω και γω.
Βαριέστησα ν’ ακούω λόγια
που βροντούν μια στο αναίτιο και σβήνονται μετά..

Η νύχτα κατεβαίνει εξημερωμένη εντελώς πάν’ από τα κατάρτια τόσων αστεριών ναυαγισμένων·
διστάζει το στόμα μου,
ξαρχής,
μετά φωνάζει «έλεος»-
για μια ζαριά του φεγγαριού την δίνω την ζωή μου!

-Εϊ δεσποινίς, πού θα ‘σαι όταν θα σου πω πως σ’ αγαπάω;
-Η ίδια θα ‘μαι τώρα δα που σου αντιμιλάω:
«Σφίξε την ζώνη του εαυτού σου για ένα σάλτο ανάμεσα από τις ανελέητες φωτιές·
μην φοβηθείς,
κανένας δεν πεθαίνει νέος..
Σαν έρθει εκείνη η ώρα όλοι έχουν ηλικία χαλασμένου πια δοντιού,
μασάνε μόνο λόγια,
ο καθένας είναι πια χυδαίος..»


Ακρωτηριάστηκε ένα φεγγάρι που ήταν-
δεν μπορώ πια να ελπίζω στο ζάρι του·

καλημέρα σε όσους θα χαμογελάσουν μετά
να καλοπιάσουν το ερχόμενο αύριο..

Γυναίκα αν σταματήσεις εδώ
ανάμεσα στα πικρά μου λόγια
(μπαίνει η άνοιξη)
βοήθησέ με με χέρι στοργής!

Βοήθησέ με με χέρι στοργής!
Αντίο!
27.2.1982

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου