...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

31 Οκτωβρίου 2009

Μικρές αόρατες ευθείες που ενώνουνε τα σύννεφα με γη

69.

Μικρές αόρατες ευθείες που ενώνουνε τα σύννεφα με γη
ψιχάλες που τις λένε όλοι
σταδιοδρομούν
αγγίζοντας και την μελαγχολία μου, μετά
που γράφονται μες τις σελίδες μου που θα μυρίσουν πρωτοβρόχι..
Πίσω απ’ το τζάμι, ο νευρικός σοφός, επαίτης
κοιτά τον κόσμο που περνάει, κοιτάει το όλον
που γίνεται ένα μέρος απ’ το τίποτα..

Στα χέρια του, ανάμεσα απ’ τα δάχτυλα,
ένα καλόκουρδισμένο κομπολόι
χτυπά πιο ρυθμικά κι από καρδιά οψιδιανού ψιθύρισμα.

Διαχειρίζεται αθώα την φαντασία του- το ξέρει
ότι το να κοιτάς πίσω απ’ το παράθυρο
ον του θυμού που δεν εκφράζεται σε κάνει..

1 σχόλιο:

Μυρτώ είπε...

''Κοιτάει το όλον που γίνεται ένα μέρος απ' το τίποτα''..επικίνδυνες λέξεις το 'όλον' και το 'τίποτα'..και αυτές τις ενώνει μια αόρατη ευθεία,που φοβίζει τον άνθρωπο!Ο φόβος σταματά με τη συνειδητοποίηση..τη συνειδητοποίηση,ότι το κοινωνικά οριζόμενο ως 'όλο',είναι το 'τίποτα'..ενώ η δική του προσωπική μηδαμινότητα,ένα μικρό,ανενεργό ίσως κάποιες φορές,ηφαίστειο!!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου