...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

22 Νοεμβρίου 2009

Τοξωτά παράθυρα, γρίλιες

162.

Τοξωτά παράθυρα, γρίλιες
που αφήνουν το φως να κομπάζει.
Και ο ήλιος
οκτώ η ώρα το απόγεμα..

Ο Ιούνιος
εγκαινιάζει την άλλη χαρά να έχει
ευαγγέλια μιας νέας θρησκείας
απρόσμενα οικουμενικής.

Στην Ρόδο που ευανάγνωστα είναι τα πελώρια δέντρα
και η ζέστη και ο απαλός
άνεμος που χαϊδεύει
τις παρά την όχθη ιτιές.

Μπαίνω στο νόημα: η γλώσσα απομαγνητίζεται·
η κάθε λέξη σηκώνει
ένα φορτίο μουσικές
που δεν ποτέ μεταφράζονται- είναι θεμέλιο
γι αυτήν την του απογέματος σονάτα
των ψυχικών αντανακλάσεων
και των ιριδισμών του θεϊκού..

Μια ακόμα ανάσα..
Και είμαι πάλι ο πρωτόπλαστος που εκμεταλλεύτηκε
κάθε οξυγονούχα διδαχή..

Απορροφούν τα μάτια μου τα χρώματα..
Σχήματα που το ηλιοβασίλεμα επινοεί..
Καθώς ανοίγουν οι ουρανοί και φαίνονται
άλλα παλάτια..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου