...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

24 Ιανουαρίου 2010

ΟΙ ΟΞΕΙΕΣ ΜΟΥ..

ΟΙ ΟΞΕΙΕΣ ΜΟΥ..

Σαν παλιοί φθαρμένοι ηθοποιοί, οι στίχοι μου κρέμονται από πελώρια δέντρα κι από-
κεφαλισμένους τους αφήνει το ηλιοβασίλεμα.

Δεν είμαι
εκείνος που ήθελα και περισσότερο
δεν θα γίνω εκείνος που πρέπει..

Οι οξείες μου πάνω στις λέξεις αλλάζουν το νόημα κατά το δοκούν.

Ηθελημένα η ζωή δεν προφυλάσσεται και έκθετη είναι
μπροστά σ’ ενός θανάτου το αίνιγμα..

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Εννοιες και αξίες ανθρώπου που κατέχει την γλώσσα ...που κατέχει την ποίηση.. που ξέρει πως να δίνει στον αναγνώστη κομμάτι ψυχής...κι εκείνος το μόνο που του μένει να στέκει έκθαμβος , σ αυτόν τον καταιγισμό συναισθημάτων.........
νάχεις ένα όμορφο βράδυ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Δέσποινα παρακολουθώ την πορεία σου..και μ' αρέσει..
γράφε πολύ και να φθείρεσαι λίγο..
από τα γύρω σου, απο τα χωρίς ουσία που μας κατακλύζουν..
κάποια στιγμή "θ' αστράψει φως" και θα γνώρισεις τον εαυτό σου!!
δεν υπάρχει πιο όμορφο!
μέσα μας είναι η ποίηση!
καλό βράδυ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου