...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

29 Ιανουαρίου 2010

ΕΡΩΤΙΚΟ!

ΕΡΩΤΙΚΟ!

Για τα μάτια της ο φθόγγος της άνοιξης έχει σταλεί από πολύ μακριά.
Ταξίδεψε βιαστικός να την ανταμώσει απόψε.
Βραδάκι φεγγαροντυμένο όπου όλοι οι πόθοι είναι να αυτοκτονούν.. Ελένη!
Τα κρίματά της… Δεν έχει κρίματα!
Βιάζεται το φεγγάρι ανάμεσα στην μόλις συννεφιά.
Η χαρά εκστασιάζεται όπως
Παράφορα παθιάζονται μες τον χορό της νύμφης του Θερμαϊκού οι στίχοι μου..

Ναι! Ναι! Έτσι υπάρχεις…

Η πόλη-
Την ξέρω.
Απρόβλεπτη κάθε φορά.
Όταν θα κάνει όνειρα
Μελιστάλαχτα..
Τηρούν τις υποσχέσεις που σου έδωσαν..
Και
Χαρά
Χαρά σου εσένα!

1.4.1982

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου