...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

16 Μαρτίου 2010

ΧΡΟΝΕ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΖΕΙΣ..

ΧΡΟΝΕ ΠΟΥ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΖΕΙΣ..

Ποιός ραγίζει την νύχτα και εγώ
βρίσκομαι στην θλιβερή της σκοτεινή
αφετηρία της θλίψης;

Τόσες ανούσιες μουσικές που- στο τέλος-
και μουσικές δεν είναι..

Τόσοι κουρασμένοι άνθρωποι που- στο τέλος-
και άνθρωποι δεν είναι..

Μπούχτισε ο αιώνας με αυτό το σύνολο από ξεκούρδιστα, ετοιμόρροπα όνειρα..
Κι οι κοινωνίες που πάνε; Αξίζει
που αντιστέκεσαι, που θυσιάζεις
την ψυχή να σου βγει σε καλό αυτό το παράξενο σκοτεινό πεπρωμένο των λέξεων;

Πίσω από κείνα που δεν ομολόγησες ποτέ σου είναι
μία αγκύλη θεϊκής στοργής
που γίνεται
πιο φωτεινή για την καρδιά σου όπως καίει τον ορίζοντα
με το φεγγάρι της η νύχτα..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου