Γυρίζοντας άσκοπα μέσα σε ένα λερωμένο πια, αδιάφορο Μοναστηράκι,

Γυρίζοντας άσκοπα μέσα σε ένα λερωμένο πια, αδιάφορο Μοναστηράκι,
βρίσκω
να βοσκάει θύμηση, χλόη παρελθοντική η πρωτεύουσα:
τα μνημεία της
μισά θαμμένα και τα άλλα σ' αποκάλυψη
αναδίδουν αιώνων μια φθαρμένη λατρεία
που προσκυνάνε συγκλονισμένα τρανά οι φιλόλογοι.

Από την παιδική μου ηλικία έρχεται αυτό το πάθος:
σπουδάζω όλα τα αρχαία σημάδια-θέλω
οι κίονες να υποβαστάζουν και τα λόγια μου ακόμα.
Και σαν από ανασκαφές που μέσα μου ποτέ δεν τελειώνουν, ανακαλύπτω
έναν ήλιο παρελθοντικό που- περίεργο- λάμπει
ακόμα
όπως τον φιλοξενώ μέσα στα λόγια μου - κι όμως
ξεπερνά τα λόγια μου-
πάντα…