...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Μαΐου 2010

Έπαφος.

Έπαφος.

Φωνούλα ακριμάτιστου νερού είναι τώρα που επιθυμώ
διάφανη και λυγερή και αθώα-
πιο λυρική κι από το μέλι του ήλιου που γελά
πάνω απ’ το αέτωμα του Παρθενώνα!

Ακούω την μνήμη-
βλέπω τους φοβερούς μυώνες ενός Ηρακλή-
ευδοκιμεί στην σκέψη μου..

Ο Προμηθέας δικαιώνεται για την ασέβεια να ξεπεράσει τον εγωισμό τόσων θεών
στενόκαρδων-
είμαι περήφανος γι’ αυτό:
πρόσεχε τις θρησκευτικές καταποντίσεις…

Τις ώρες που ένας ενεστώτας σέβεται τον μέλλοντα
σε ολοφέγγαρες νύχτες
τι έχουνε μαντολογήσει οι ξαστεριές του Αυγούστου και αποδημήσαν τα πουλιά;

Καρπός ψαχνάτος, σαν γλυκόσαρκη γυναίκα
είναι στην αφή μου-

Ο θεός
Έπαφος
ανταποδίδει στην δυσπιστία μου
την πρώτη ηδονή!

2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Πολύπλοκα αινιγματική παρουσία χρόνων που σμίγουν παρεθλόν, παρόν και μελλον...
καπου στη μεση του τυφωνα βρεθηκα, με χαμενο τον προσανατολισμό, να ψηλαφω σημαδια στο μπρατσο του χρόνου, για να διαπιστωσω πού ανήκω....

Κατεληξα: είμαι η στιγμή που τωρα φοραει κατασαρκα έναν Ενεστωτα και ευελπιστεί να αντεξει να ντυθεί του Μελλοντα το χαδι....

τοσο απλά....
τοσο πολύτιμα...

Τα φιλια μου, στιγμες αιθεριες...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

τοσο απλά....
τοσο πολύτιμα...

Φωνούλα ακριμάτιστου νερού είναι τώρα που επιθυμώ
διάφανη και λυγερή και αθώα-

Την καλησπέρα μου ΚΑΚΙΑ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου