...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Ιουνίου 2010

Ποιώ ό,τι μου επιτρέπουν τα πεπερασμένα μου άυλα λεξιλόγια..

Να το ξέρεις λοιπόν: μας χρησιμοποιεί ο θεός
για να υπάρχει!
Ταξίδεψα μια μέρα ανάμεσα στα νησιά-
πρωί- έλαμπε ο ήλιος-
και σκεφτόμουνα πόσο παράδεισο χρειαζόμαστε
για να χτίσουμε μέσα μας μια λιανή ευτυχία.
Ακούμπησα τα δάχτυλα στην κουπαστή..
Ήταν ένας μακρύς διάδρομος απογείωσης
προς τον ουρανό το κατάστρωμα.
Εγώ με λέξεις έφτασα να πιστεύω την κάθε θρησκεία..
Έτσι, στο τέλος, δεν είχα ανάγκη κανέναν θεό
μόνο αγγέλους
με μια τεκμαρτή αθωότητα..
Και όπως ανεβαίνουνε την σκάλα τ' ουρανού να θλίβομαι
που δεν μπορώ ν' ακολουθήσω-
γιατί το θνητό μου φορτίο υπαγορεύει αλλιώς.
Ποιώ ό,τι μου επιτρέπουν τα πεπερασμένα μου άυλα λεξιλόγια..
Ορκίζομαι:
είμαι αθώος!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου