...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

10 Ιουνίου 2010

Α, να ζούσαμε σε μια εξοχή

Α, να ζούσαμε σε μια εξοχή με ένα μόνο μέλημα: να μας αρέσει
που τρέχει έτσι λυρικό κι ευφρόσυνο το νερό –
συλλαβίζει
τις μετέωρες πάνω στα βράχια ανεμώνες
που λένε κάτι για την λευτεριά …

να ζούσαμε
άσπρα- όχι ερυθρά ή πολύχρωμα
όχι με μυστικά ή με κάτι στις τσέπες μας
μόνο ανέγνοια-
σαν να μην ήταν έγκυρος
ο που μας δόθηκε να ξοδέψουμε αμετάφραστος χρόνος..

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

" μόνο ανέγνοια "
Σαν κελάρυσμα νερού το νιωσα...
Αυτό το γνώριμό σου ύφος που χαρακώνει βοριάδες και μέσα τους αναπνέουμε ποίησή ...
καλό βράδυ ποιητή !!!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Πάντα αβρή και πεταλουδένια!
Την καλημέρα μου Δέσποινα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου