...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

12 Ιουνίου 2010

Οι λέξεις μου κουνούν άσπρα μαντήλια

Την Κυριακή το φως περισσεύει, είναι το πλέον
σίγουρο που τελείται συμβάν.
Ιερατικό κάποτε
γεμίζει τα πάντα ορθόδοξη πλησμονή, τα υπερβάλλει
όπως η αυτοκρατορία του είναι
μια ιστορία που διαρκώς επαναλαμβάνεται.
Και οι μέρες έρχονται, φεύγουν- μία πορεία
μπροστά, μες τον χρόνο
που ξεκλειδώνει σαν
για να λάβει κράτος η απώλεια.

Κοιτώ αυτά τα όμορφα δέντρα:
τα κλαδιά τους μυρίζουν ορίζοντα
ένα πουλί γεννά μια νότα της χαράς κι ύστερα φεύγει-
όπως θα φύγει για να εντυπωσιάσει ο θεός.

Οι λέξεις μου κουνούν άσπρα μαντήλια
στον άνεμο..
Το μεσημέρι όπου να 'ναι έρχεται..

Και το αίμα ζητά το καθαρό οξυγόνο του
για να γεμίσει ζωή του κορμιού του την θάλασσα..

2 σχόλια:

She είπε...

"Και το αίμα ζητά το καθαρό οξυγόνο του
για να γεμίσει ζωή του κορμιού του την θάλασσα.. "

αλήθεια, πόσες ανάσες οξυγόνου αφήσαμε να προσπεράσουν χωρίς καν να τις γευτούμε....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Να μην αφήσουμε λοιπόν άλλες να χαθούν!
Βούρ στην απόλαυση!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου