...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Ιουλίου 2010

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΑ.

Τα μολύβια μου τρώνε σελίδας άσπρο
κι αχανές πεδίο της περιπλανώμενης σκέψης..
Ξύνουν το δέρμα που παραχωρεί για να χαράξουμε τα τατουάζ μας η ποιητική στιγμή..
Ποτέ το « κάτι» ίδια δεν λέγεται..
Με άλλα χρώματα
διαγνώθεται να ασθενεί η ψυχή..

Γυναίκα
με την σάρκα αφρό!
ηχεί το μοιραίο σου σώμα! Πόθους στέλνεις
να κονταροχτυπιέται το αρσενικό
που σε ορέγεται σαν μ’ ένα
μεθύσι που η σάρκα μες την σάρκα χάνεται
και γίνεται ο έρωτας γιγάντιο άνθος..

Δεν αντέχω άλλη όραση από εκείνη
που δοσμένη να έχουμε διαστρεβλώνει όλα τα ειδομένα..
Ποιός ξέρει
στο τέλος των λέξεων πόση
ψυχή θα χρωστάμε;

Με μουσική από θεό που αδιαφόρησε για την μοίρα μας..
Και τότε εσύ
γυναίκα αμαρτία και γυναίκα έκπτωτη
από τους παραδείσους
με τα μάτια του δαίμονα-
σε σένα
προσβλέπουμε.

Πάλι να χαράξεις τον δρόμο της εξόδου
απ’ τον ωραίο κήπο..
και ας σε δικάζουν οι καιροί!

Όμως εγώ
που ξέρω ότι μόνο η πλήξη ενός κήπου ήταν που χάθηκε
ενώ
κερδήθηκαν οι τόσες αγωνίες, προβληματισμοί
να επινοήσουμε το φόντο για μια κόλαση δική μας-

σε λέω Αγία, σε λέω Γυναίκα
σε λέω φωτιά που καίει με

και στο σήμερα και στο αύριο του κόσμου!..

Αθήνα 7.3.2008

8 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Αιωνιότητα η καταδίκη του Ερωτα..
κάτω από το δερμα...
πόρο πόρο ..
εισχώρησε το φως της..
δεν βλεπουν τα ματια πλέον, Στρατη..
βλέπει η αφή...

αγγίζει φλόγα
και καίει Εαυτό
στο βωμό της εξωτερίκευσης...

Ένα δρώμενο - θυσία στο Ακατανόητο...
πόσο κατανοητή η παραλογία του παθους?..

Εκεινη να ντυνεται τον Δαιμονα..
κι εσύ πιστός σε έναν δίχως Υποσταση Θεό
να ορέγεσαι αμαρτίες...
συντάσσοντας ποιητικές προσευχές
για να αγγίξεις λίγο τα μαλλιά της!!!!

Αυτο θα πει Ερωτας!......
---

Σε φιλω με την προσευχή ειπωμενη δις....

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Εδώ μίλησες και για μένα και για λογαριασμό όλων εκείνων που λατρεύουν και υμνούν την υπέροχη έμπνευση του δημιουργού. Την Γυναίκα. Και μίλησες Στρατή όπως θα ονειρευόμουν να μιλήσω ή να τραγουδήσω εγώ. Και ξέρω ότι ποτέ δεν είναι αργά γιατί τούτα τα λόγια που με τα "μολύβια σου φάγανε το άσπρο της σελίδας", μένουν μέσα μας σαν παρακαταθήκη όσων θελήσαμε να υμνήσουμε το δημιούργημα αυτό.
Και όχι Φίλε μου δεν ήμουνα σε κακά κέφια, όπως λες απλά είπα ότι δεν γίνεται απλό ανθρώπινος νους να γεννήσει αυτό που συ φέρνεις στο φως.
Και βλέπω από πάνω την Κάκια. Τι να πω και για αυτήν η και άλλους που θαυμάζω εδώ μέσα.

Orsalia είπε...

Ταξίδεψα!!!!!!!!! είσαι απίστευτος! Μπράβο σου!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Έτσι είναι ΚΑΚΙΑ..
Με την αφή..
Για όσους ξέρουν ότι είναι θεός ο Έπαφος..
Που μετά παραφθαρμένος έγινε άπιστος Θωμάς..
Πόση μόλυνση περιέχει αλήθεια αυτό;
Και η Γυναίκα..
Η αγία του πάντα, η θεά..
Η Αφροδίτη του χτες, η Αθηνά
Η Δήμητρα, η Άρτεμις
Η Περσεφόνη, η Ήρα
Η Εστία η Εκάτη..
Που μετά έγινε μια Παναγία μάνα ενός θεού..
Αααααχχχχχχχχ!!!!!!!!
Τα φιλιά μου!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ φίλε μου
μπορεί εχτές να παρανόησα το σχόλιό σου..
ζητώ συγνώμη αν έγινε έτσι..
απλά θεωρώ ότι μιλώ πολύ προσεκτικά για κάποια πράγματα και είμαι σίγουρος ότι ξέρω τι λέω..
Ακόμα..
θέλει άλλου είδους αισθήσεις για να καταλαβαίνει κανείς την ποίηση..
με έχεις πείσει ότι τις έχεις..
εχτές- μπορεί λανθάνοντας -από τα γραμμένα σου κλονίστηκα..
σήμερα όμως με την "Γυναίκα" πήρα το αίμα μου πίσω..
και είδες ότι η ακρότητά μου έχει βάση γιατί κάποτε χρησιμοποιεί αλλά και ξεπερνά την φαντασία..
μέλημά μου αιώνιο..
γεια σου φίλε..

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ORSALIA,
σ' ευχαριστώ που πέρασες!
και χαίρομαι που σε συγκίνησα..

Ανώνυμος είπε...

με ενθουσίασε, θα ήθελα την άδειά σου να το δημοσιεύσω και στο δικό μου blog,
καλό απόγευμα

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

silena
έχεις άδεια να δημοσιεύεις ο,τιδήποτε σου αρέσει- μην μη ρωτάς..
σ' ευχαριστώ για την τιμή!
Καλό απόγεμα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου