...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

22 Οκτωβρίου 2010

ΜΠΕΛΕΣ…

Κάλμα στα απογέματα των άνω χωριών που τα χωρίζει

μία ανάσα απ’ την ρίζα του βουνού.

Νερά που τρέχουνε σαν να χτυπούν το τύμπανο μιας ζωντανής καρποφορίας.

Και ήλιος κάποτε- δυνητικός, νόημα δίνοντας

στην μοίρα της γαλάζιας μέρας. Ωστόσο

χτες,

ο ουρανός μας ξάφνιασε, λύνοντας τα θηρία του να πολεμήσουν

τις ώρες του βραδιού.

Μείναμε μέσα, διαβάζοντας, ακούγοντας που τα πολέμαγε όλα η βροχή.

Και τα μπουμπουνητά που κάναν ν’ αντηχεί το μπάσο στο ηχείο τ’ ουρανού:

ώρα πολέμου..

Κρεμάστηκαν οι λέξεις σαν από το ύψος μιας σταγόνας που πίνει

το χώμα κι ανασταίνεται.

Έτσι όπως η νύχτα καταγράφει υποψίες και θέληση

των ζωντανών θεών ενός παμπάλαιου μύθου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου