...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

9 Οκτωβρίου 2010

(Σικελιανός..)

65.



(Σικελιανός..)



Όσο και να κρατήσει αυτή η ζωή, η μέρα διαρκώς θα επαναλαμβάνεται- και τη νύχτα

θα την φέρνουν ξανά τα χιλιόχρονα άστρα.



Πού να πάμε δεν ξέρουμε..



Θα είναι στην ιωνική που ο χρόνος κρατάει ανεστραμμένα τα κάτοπτρα..

Μέσα κοιτάμε

που ρέει- ρέει σαν νερό- κι όμως να πιεις δεν σ’ αφήνει..



Γερνάει το σώμα και ο ορθωμένος Λεπέτυμνος

υψώνεται με μνήμες παιδικές να σε φιλοξενήσει..



Τι συνέβη εκεί; Πώς άγγιξες

την ποίηση; Πού βρήκες

το ξίφος των λέξεων; Πώς έκοψες

το σπλάχνο σου ακόμη;



Τώρα τα απογέματα σου λένε απ’ τις γλάστρες τα γεράνια

εκείνα που θα σου ‘λεγε η γιαγιά

ποτίζοντας τις τριανταφυλλιές και το αχνιστό τσιμέντο..



Και των ρημάτων το σώμα γλυκά

που σου απίθωσε μες την παλάμη ο Ποιητής!

2 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Κρατώ την εικόνα της γιαγιάς και των γερανιών...
μου είναι τόσο γλυκιά και οικεία.

Καλό σου βράδυ Στρατή
:-)

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Σ' ευχαριστώ Βάσσια!
Ναι είναι εικόνα από την παιδική μου ηλικία..
Πολύ αγαπημένη!
Καληνύχτα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου