ΠΡΩΙΝΕΣ ΑΚΤΙΝΕΣ..

Ι

Πρωινό σαν σε καθρέφτη-

Όλα ακινητούν

Ανάβει η λευκή γαρδένια της μέρας

Τα μάτια του ήλιου ανοίγουν

Όλα ζεσταίνονται-

Λίγο,

λίγο μόνο

Πάνω στο πρόσωπο του κόσμου

Ζωγραφίζονται χίλιες εξάψεις…



ΙΙ

Βαστάει ακόμα από την νύχτα η ψύχρα

Η υγρασία γυαλίζει τα παπούτσια της

Κάνει μια τρεχάλα ρυθμική

Το κουμάντο το 'χει ο ήλιος

Ροζαλί ουρανός και σπαρμένο συννεφάκι

Που βλασταίνει…



ΙΙΙ

Ο κήπος πέφτει μες το πρωινό

Ασήμαντο χώμα, λουλούδια ασήμαντα

Το ακονισμένο μαχαίρι της ώρας

Σφάζει την καρδιά του Σεπτέμβρη…


22.9.1983

Ζούμπερι