το πρωί κάνουν θόρυβο μέγα τα όνειρα

το πρωί κάνουν θόρυβο μέγα τα όνειρα

κι εκείνα τα απορριμματοφόρα

που κουβαλούν μες το κορμί της πόλης κάτι που περίσσεψε

από την μαζική στέρηση.

όλο το βράδυ ακούγεται σαν μακριά

μια απροσδιόριστη ωραία μουσική.

η αυλαία κάποτε πέφτει και κοιμάται ο καθένας μες την κτητική νύχτα.

το φως στο δωμάτιό μου δεν σβήνει ποτέ:

όπως οι μηχανές των καραβιών που είναι έτοιμες διαρκώς για ένα νέο σαλπάρισμα.

τα μολύβια μου ξύνουν το άπειρο, γράφουν

μια ραψωδία επιθυμιών

ενώ ο άνεμος κάτι φορές τρυπά τις νεραντζιές και τις μαλώνει.

φορτηγά γεμάτα υλική σκέψη ακολουθούν το ίδιο δρομολόγιο

που θέλει ο κάθε ταπεινός ανυποψίαστος άνθρωπος..