ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ.

Γ.

Ήρθε να σ’ ανταμώσει μιαν ηχώ

απ’ τα βαθιά της θάλασσας-

σαν από κοχύλι μισάνοιχτο.

Την πήρε η μέρα, την χαρήκανε

οι αχτίδες του ήλιου-

Κι ήσουν εκεί που ασπρίζει το καθάριο μέτωπο της μουσικής και ψάχνεται

η νότα να βρεθεί κόρη του φλοίσβου.

Σε είδα έτσι εκεί κι έτσι σε λάτρεψα

χωρίς το φόρεμα του ανέμου.

Πήγες

ψηλά:          

ως μέσα στην καρδιά μου.

Αχ συννεφένια κόρη του γιαλού μάγια που μου ‘κανες!

Και να πιστέψω αδύνατον ότι δεν θα μ’ απελευθερώσεις..

Σκλάβος μπροστά σου έπεσα, σωστά

ερμηνεύοντας το πάθος-

διψώντας το κορμί μου για κορμί

και ο αμνός ο μέσα μου για λύκο!