...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

24 Οκτωβρίου 2011

ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ


Αποφάσισα να διαιρεθώ σε απειλές
να κρύψω το προσωπό μου και άλλου
λύκου να μεταχειριστώ
υποβολείο τρόμου.

Και να έχω ξανά το ύφος
τραγικό μιας ανάμνησης
χαμένης ζωής σε μάχη

που χάθηκε ο πολεμιστής προτού να ξέρει έρωτα
και θρήνησε η κοπέλα.

Και στο φεγγάρι εκεί, στον τόπο που του έφυγε η ψυχή
ν ακούγεται αιώνες τώρα ένας ψίθυρος
από ανένταχτο άστρο

να κουρνελίζουν τα νερά
κι εκείνος να τα περπατά αέρινος
λευκός σαν οπτασία.

Αποφάσισα να φάω λέξεις μέχρι θάνατο
να μπορέσω πεθαίνοντας να πω
πως χάνεται στ’ αλήθεια ένα παλικάρι…
                                                                                    6.1.2008
   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου