ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΜΙΑΣ ΑΤΑΚΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ..

ΣΤ..

Όταν ακονίζονται τα μαχαίρια που θα σφάξουν το σώμα της ερημιάς

Ο αέρας που συντροφεύει τα βήματα μου πάνω στις πλάκες των

πεζοδρομίων
είναι μια σεισμική κίνηση προς τα μπρος που χορταίνει το

ποίημα σαφήνεια.

Ακούω το λεξικό των παρηχήσεων. Διαβάζω.

Σεληνοφωτισμένα τα κρυφά μου τετράδια.

Κι αν πω να μην πιστέψω σε κανένανε που θα μπορούσε να με σώσει

Οι ώρες μου υγροποιούνται

Και αποκτούν μια υγιή όψη παιδούλας που την λιμπίζεται ο μαυλιστής οικοδόμος του μέσα μου χάους..

                                                                  Τσεχία.. 11.11.2011