...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

27 Νοεμβρίου 2011

ΚΟΡΜΙ ΓΥΜΝΟ



Κάτω απ’ το λυγισμένο πεύκο σαν νεκρό
Το κορμί σου.
Γεμάτο μπλαβινιές από την λύπη.
Στριφογυρίζει με μανία το Ιούνιο ρούχο του.
Ποιήματα το ξεγυμνώνουν-
Αλλάζουν το παρουσιαστικό του
Με ρυθμό.

Η σιωπή φυσάει αερικά
Στήνοντας χορό μέσα στις πέτρες, γύρω από το αγαλμάτινο
Σώμα της μοναξιάς σου.
Μια μουσική προσκαλεσμένη πρωινή
Βυθίζει το δάκτυλό της μέσα στο στήθος σου
Λευτερώνοντας την πνοή από κραυγή που φυλάκισες με αιώνες…


                                                  9.6.1983
                                                  Ζούμπερι


2 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Χωρίς την Υπογραφή της Συναίνεσης της Γυναίκας
δεν μπορεί ούτε το Ποίημα,
ούτε ο Ιούνιος,
ούτε ο Παλμός της Μουσικής
να λευθερώσει το Επιφώνημα της Ανάσας της...

Χαίρομαι που η Μούσα σου συναίνεσε...

Σε φιλώ....

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Κάκια

η μούσα μου συνενεί με ό,τι δήποτε είναι αγνό και αυθεντικό

από την ανάσα μέχρι το όνειρο..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου