...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

18 Νοεμβρίου 2011

Κάτι που χαμογελά ή είναι σκυθρωπό, ευχαριστημένο, δυσαρεστημένο, ζαλισμένο



Κάτι απίθανο, ζεστό σαν σφαίρα απειλητική
Θανάτου μες την κάνη που εδράζεται
Σ' ένα κακό συννεφιασμένο απόγευμα-

Κάτι αόρατο, άρρητο, θνησιγενές που πάλλεται όπως φωτιά που η συλλαβή της είναι ρήγμα που δεν γεφυρώνει ούτε η ζωή ενός αγίου-

Κάτι όμως τόσο μυριστικό, όπως το ρόδο εκεί, στην πίσω αυλή, και όπως ένα τολμηρό κοτσύφι πάνω στην μικρούλα λεμονιά θεσπίζει νέους νόμους των κελαηδισμών-

Κάτι που δεν κυρτώνεται, ούτε καμπυλώνεται, είναι κούφιο
Και όμως τόσο συμπαγές- σαν
Ορυκτό που γέμει από ψυχή βουνού και των ανθρώπων η σοφία δεν το φτάνει-

Κάτι που χαμογελά ή είναι σκυθρωπό, ευχαριστημένο, δυσαρεστημένο, ζαλισμένο, που τα έχει τετρακόσια
Και παραπαίει κάνοντας την γλώσσα εκρηκτική και πάλι
Που δεν το βρήκα να ανήκει κάπου γιατί
Είναι κίνητρο που εμπνέει το ποίημα μου ώσπου
Να πάρουν νόημα τα θεληματικά ψηφία που
μπολιάσουνε το νυν των λέξεων με μια διάρκεια αεί..




4 σχόλια:

Χαρ. Αλβερτος είπε...

Καλως επεστρεψες... απο το κρυο!

Την καλημερα μου!

~reflection~ είπε...

Χείμαρρρρρρρροοοοοςςς...

μάλλον βοήθησε πολύ η απουσία ...

Γέμισε τις Αποθήκες της Καρδιάς σου
ή το κελάρι όπου φυλάς το πιο ακριβό κρασί σου!!!


Σε φιλω...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Χαρίλαε

καλώς σας βρήκα!
Πράγματι πολύ κρύο εκεί!
Καλοκαίρι έχουμε εδώ- βαθύ καλοκαίρι..
Καλό απόγευμα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Κάκια

βοήθησε η απουσία που έκανε πιο έντονες τις παρουσίες

και εκτίμησε σωστά τις πολύτιμες συναναστροφές που όταν σου λείψουν τότε μόνο γνωρίζεις..

Καλό παλιό κρασί!
Φιλιά!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου