Που έγερνε η ζωή μου να θεσπίσει από το λίγο της βαλάντιο μια ηθική του ταπεινού

Δεν ημέρωσε ποτέ η ψυχή μου- κι αν ζω

Μ' όλες τις αντιφάσεις μου, αυτός

Που ψάχνει ολοένα ελπίζοντας πως θα ξεγράψει τα τετελεσμένα

Εγώ είμαι που θέλω επίμονα να αποστασιοποιηθώ

Από των γεγονότων τον βόρβορο.

Τι είδα που είχε διάρκεια έως το όνειρο και το πήρα

Μαζί μου τις νύχτες- ως το αψηλό

Δωμάτιο το δίπλα στους ευκάλυπτους κι απέναντι

Την απερίγραπτη θάλασσα- καταμεσήμερο Αυγούστου, μια Δευτέρα

Που έγερνε η ζωή μου να θεσπίσει από το λίγο της βαλάντιο μια ηθική του ταπεινού που ασπάζεται υπερηφάνειας κλέη..

Τριγύρω μου ροδιές και πάνω στις συκιές να παίζει

Κρυφτό υπό τον ήλιο μια από τα νιάτα μου χρυσόμυγα

Παντού να αχούνε τα τζιτζίκια

Ζέστα, ο κόσμος να βράζει

Κάτι φραγκόσυκα σκαρφαλωμένα πάνω στα γυαλιστερά

Βράχια απειλούν και που τα κοιτάζεις ακόμα.

Και οι αισθήσεις μου

Κεραίες ανοιγμένες, συλλαμβάνουν την ουσία

Που όπερ και αδύνατον με σθένος αν σου λείπει να καταγραφεί..