ΔΕΗΣΕΙΣ

                       Φύσηξα στις φλογέρες του Μαγιού

Πνοές καθάριο κρύσταλλο,

Ίσιωσα τους σκοπούς της μελωδίας της απελπισμένης-

Και μου ανοίξανε ορίζοντες του όρθρου,

Πριν να μιλήσει ένα πουλί, προτού καλά καλά η μέρα

Πάρει τ’ απάνω της, βαφτίζοντας

Την πλάση με ήλιο.

Μου ήρθατε στίχοι-              όπως άρτου δώρα

Με το στάχυ ξορκίζοντας τον θάνατο

Στους κάμπους που είπαν

Το χρυσό λίκνισμά σας

Σαν χορεύτριες μεστωμένες, σαν

Δεήσεις αγνές

Ανθρώπου που αγιάζει…

                                                26.7.2007