...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

26 Απριλίου 2012

Από ‘να ανοιχτό βιβλίο στάζει η θάλασσα




Από ‘να ανοιχτό βιβλίο στάζει η θάλασσα στην άνυδρη ψυχή της αφιλόξενης ερήμου.

Στίχων αιχμές κεντούνε τις βραγιές που με τον νου μου ανοίγω.

Τι ζωντανή πρωτοκλασάτη πανδαισία στέκεται πάνω στης όρασης τα ανεφάρμοστα τοπία;

Πώς γαλανίζει αινιγματικός ο ουρανός;

Φωλιές πουλιών μες την καρδιά μου κάνουνε ευκολοδιάβαστη την έκπληξη.

Χορεύουνε οι στιχομυθίες των λεόντων της αθώου υπερβολής.

Στο μπαλκονάκι του ορίζοντα
Και ο Θεός με θέλει που σε θέλω…



2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα! Σας παρακολουθώ ανελλιπώς και χαίρομαι με τα ποιήματα σας!!Να είστε καλά!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

περήφανη μανιάτισσα

Χαρά μου βέβαια ν' ακούω τέτοια λόγια..
Ευχαριστώ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου