...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

23 Απριλίου 2012

Αυτό το πλάσμα που είσαι




Τόσος ήλιος φωτίζει το πρόσωπό σου, τόση διαύγεια
που αρχίζει το ανυπέρβλητο δράμα μου..

Κοιτώντας σε οι σκιές που αφήνουν οι μέρες
έχουνε μια πορεία αιμάτινη.

Πριν από την λίγη σιωπή που κατέφυγα να αναδιοργανώσω την σκέψη μου, μετά
από την ανάμνηση που καρφώνεται μέσα μου και κανείς δεν νικάει
εσύ η φωνή των θαλερών, η περιρρέουσα και δοξασμένη
συντρίβεις τα πράγματα και τις αξίες όλες με διδάσκεις
μιας φωτιάς.

Κι είναι τούτο θεότητα, θηλυκή έξαρση, υποταγή
του αρσενικού στα τρυφερά σου στήθια
που γάλα ιερής μητρότητας αιώνες ακόμη μυρίζουνε.

Αυτό το πλάσμα που είσαι, αυτό που θα γίνω εν τέλει εγώ
θα αφομοιωθεί από εκείνο τον εσμό των λέξεων
που θα πουν μοναχά την κρυφή μοναξιά σου!



2 σχόλια:

ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ είπε...

Η φωνή των θαρραλέων που συντρίβει τα πράγματα με δύναμη και τα κάνει σκόνη είναι η αξία της φωτιάς. Το χαμόγελο που φωτίζει ο ήλιος κάνει τις σκιές τόσο δυνατές. Μεγάλη υποταγή μπροστά στην μητρότητα, και η μοναξιά των λέξεων που θα αφομοιωθεί...


Νικολέτα
Ρουθ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ναι Νικολέτα

είναι ιερή και πρέπει να είναι πάντα η μητρότητα!
Το θηλυκό μας πάει πιο κοντά στην θέωση..
Καλημέρα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου