Διαβάζω τα μάτια σου με τον τρόπο που ο έρωτας ξέρει.

Τι είναι τι δεν είναι ο καθένας
Θα δείξει ύστερα από χρόνια ο καιρός.
Ίδια όπως ένα ανθάκι υπόσχεται τρανό λουλούδι..
Αλλά πάμε
Σαν από μοίρα υποταγμένη με την σκέψη ότι
Κάτι από την ιστορία κάποτε θα μας ανήκει. Αλλά πού;
Σκοτεινά είναι τα ρήματα οι θνητές εκφράσεις μας
Η αμοντάριστη γλώσσα.
Διαβάζω τα μάτια σου με τον τρόπο που ο έρωτας ξέρει.
Διαβάζω την αντίρρηση των λυμένων μαλλιών.
Όταν η νύχτα δένει τα καράβια της εσύ είσαι μακρινή σαν άστρο
που μαγνητίζει τις λιτές προσευχές μου.
Μαντόνα ελληνική που έσκισε
Του ουρανού το μελανό σεντόνι στην μέση.
Κλείνω τα μάτια και σε αφήνω από ψηλά.
Οι πανσέδες κάνουν τερτίπια με χάρη.
Οι μανόλιες λυγίζουν.
Και μετά το επιφώνημα ρέει. Γίνεται η ποίηση οίκος
Καταφύγιο γλυκό που πάνω  του
Παίζει ανταύγειες το φεγγάρι..

                                              Ηράκλειο Κρήτη  11.9.2011