Ιζήματα από φεγγαρίσια έμπνευση

Ιζήματα από φεγγαρίσια έμπνευση πάνω στην πέμπτη πρωινή σαν ένα ξίφος

Ταραχοποιού ανέμου που γέρνει κατά την ανατολική μεριά
της πόλης, Μια πλάστιγγα
που ζυγίζει τα φύλλα που κινούνται υπέρ το δέον αισιόδοξα

Ότι θα ξημερώσει καλά.

Τότε ακούω τα κοτσύφια που τρεμίζουν την λαγαρή φωνή τους

Κι απ’ το ξενυχτισμένο μαγαζάκι με τους φοιτητές ακούω
την σιγανή μουσική που διαπερνά τα πάντα όπως να θέλει
επιβάλει ένα κυρίως θέμα υπομονής.

·Καλημέρα· τότε που οι νεαρές κοπέλες με τα πολύ κοντά φορέματα
και τα ψηλά τακούνια πάνε κατά τις κοντινές εστίες τους
τάχαμου να διαβάσουν- αφομοιώνοντας μια τελεσίδικη επιστήμη.

Ξημερώνει σιγά σιγά και η μέρα έχει την ευφυΐα της.

Σκουντά τα πλάσματα να τα ξυπνήσει για ν’ αρχίσει η ταυρομαχία του μεροκάματου.

Δεν έλειψε ποτέ ο Δίας που από εποχή σε εποχή

μεταμορφώνεται κι αλλάζει όνομα.

Στην στάση του λεωφορείου κάτι αλλοδαποί επιβιβάζονται σε όχημα που δεν

τους πάει σε παράδεισο…                      

                                                 Λάρισα 23.6.2012