ΟΡΜΕΜΦΥΤΟ..

Λαθραία χαίρονται οι μέρες αλλά τόσο μελάνι είμαι ποτισμένος
Που ο ουρανός ακουμπά στην παλάμη μου.
Κρασί δυνατό των λεξιλογίων
Ντέφι τρελό που με σηκώνει να χορέψω
κάτω απ’ τ’ άστρα
Ιωνικό κάτι κι αιολικό μου παράπονο
Τοπίο αττικό και δωρικέ μου κίονα
Της Ποίησης-
Βαφτισμένος είμαι σε μια θυμοσοφία φωτιάς
Που με κάνει κι από τα νέφη νεότερο.
Η Ελλάδα με κεντά στην καρδιά!
Αποσπώ από τον βράχο της τα αρχέγονα θαυμαστικά μου.
Σαν ένας μάγος που ανακαλύπτει να τον ξεπερνούνε τα φαινόμενα
που θέλησε να προκαλέσει. Τι γράφω
Που αργότερα με λογοκρίνει αντίς εγώ εκείνο;
Συμπορεύομαι με μια θύελλα των καιρών που ενσπείρουν
τρικυμία και πείσματα μέσα μου.
Αναζητώ σε τούτη την θυμέλη των λέξεων
Το παρελθόν θυσιασμένο που
κατορθώνει ένα μέλλον που μου αναλογεί..

                                                              29.8.2012