Έβαλα να μου ορκιστούν οι άνεμοι

Έβαλα να μου ορκιστούν οι άνεμοι

Για το κρυφό μυστικό της πεδιάδας.

Τα ηλιοτρόπια σφάδαζαν

κάτω από το νικητήριο φως.

Εσύ ήσουν μια δόξα παράξενη.

Πλησίασα προς το μέρος απ’ όπου έρχονταν η φωνή

Των πουλιών- ο κόσμος όλος έλαμπε.

Δίπλα στα καφάσια, πλάι στις οξιές το μαντήλι σου

Άνοιγε δρόμο μες το μεσημέρι.

Πήρα το φιλί σου πίσω από τις καλαμιές

Κι η φούστα σου αναστατώθηκε, δεν

Με συγχώρεσε ποτέ της.

Μόνο το φωνήεν σου τσίριξε ευτυχισμένο και λαγαρό

Τελειώνοντας την μουσική του μ’ ένα ψίθυρο 

‘Μωρό μου- Τι διδάσκεις μωρό μου!’