Δεν εξιχνίασα τίποτα
Οι ώρες έφυγαν χωρίς συγχώρεση
Όλα χώρεσαν μες την σύντομη απειλή
Μιας στεναχώριας
Πόλη που με κράτησε δέσμιο στους δρόμους της
Στέκια παλιά και φίλοι γερασμένοι
Πίνω τα τσίπουρα για να ξεχνώ πως έχω κάνει λάθος
Στους αριθμούς, στην ανάγνωση, στην ελπίδα
Έγραψα την σκέψη μου ενώ εκείνη εξαερώνονταν
Και πέθαινε μες το γαλάζιο
Τώρα με καίει η μνήμη, ο χρόνος με πονά
Και μόνο φλυαρώ για να υπάρχω
Κάθε λέξη είναι ένας φάρος που αναβοσβήνει
κατασπαταλώντας τα αθώα φωνήεντα
Είμαι ο φαροφύλακας του ξεχασμένου..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου