...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

19 Ιανουαρίου 2013

παρά θιν’ αλός



Η χαρά είναι μια ζαχαρένια καραμέλα στην χούφτα μου.
Τόσο έτοιμη να λιώσει τόσο ευάλωτη
από το σάλιο των καιρών
Λέω: η ποίηση έχει αλλάξει· κρατάει μυστικά τα όπλα της· είναι
μια οικοδεσπότισσα που συνεχώς εκκαθαρίζει
τον ονειρικό οίκο της.
Την ακολουθώ γιατί μ’ ακολουθεί- φτάνουμε
κάποτε σε ένα ξάγναντο απ’ όπου
η μεταφυσική δεν μου χρειάζεται.
Τότε προσηλώνομαι στα καθημερινά καθήκοντά μου.
Παις παίζων με σβώλους και άμμο.
Ο κάθε πύργος που χτίζω παρά θιν’ αλός ευθύς
και πάλι γκρεμίζεται
παρασυρμένος από τον φλοίσβο που είναι ήρεμος τόσο
όσο κι ολέθριος.
Να το συνηθίσω αυτό: να κοιτώ τα πράγματα
με τον ρεαλισμό που επιβάλλεται
να κοιτάς ένα φίδι που αν το τσιγκλήσεις θανατερά σε δαγκώνει..







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου