...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Φεβρουαρίου 2013

Είναι μια σπουδή θανάτου



Είναι μια σπουδή θανάτου που ξοδεύεται μες την ανάσα
Είναι μια ματαιότητα των ματαιοτήτων που ξεγυμνώνει τα πράγματα και τα κάνει ηθελημένα τυφλά
Είναι μια καταχρηστική χειμωνιά που κάνει τις σκέψεις να κουλουριάζονται νωχελικά γύρω από το τζάκι μιας μισοσβησμένης ελπίδας
Είμαι εγώ που δεν είδα πόσο έχω σφάλλει γκρινιάζοντας για να μου δώσει ο θεός ένα κομμάτι παράδεισο
Είναι η τελετή του δειλινού όταν ο ήλιος συμβολίζει το νυν που χάνεται μες το αμήν μιας νύχτας που έρχεται
Είναι η ποίηση που πίστεψα μέχρις θανάτου.

Οι μέρες που θα ζήσω είναι ακαδημαϊκά συμφωνημένες
Και ενέχουν πλησμονή φιλοσοφημένου αγάλματος που κοιτά
μες από μια δική του σιωπή
Και θέλει όλα μονομιάς μες από την ακινησία του για πάντα να ξεκαθαρίσει.

Είναι αυτά που πίστεψα μα και πιστεύω κι όταν θα ‘ρθουν να με βρουν
Τα κόκαλά μου θα έχουν φθαρεί τόσο που εγώ θα κουτσαίνω
Ξέροντας πια καλά τους νόμους που επιβάλλει η σατανική φθορά..

                                                                                          22.1.2012

6 σχόλια:

Unknown είπε...

Λόγια ψυχής... υποκλίνομαι


καλό Σαββατοκύριακο Στρατή

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

μην τη φοβασαι τη φθορα εχεις αφθαρτη γραφη !

Αστοριανή είπε...

... η κόλαση της σκέψης!
τα ξέρω!
Σε φιλώ,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ Χρυσούλα!
Την καλησπέρα μου!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Αστοριανή

Φιλιά πολλά Υιώτα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΜΑΓΟΣ!

Ναι αλλά χρησιμοποιώ λεξιλόγιο που δεν το καταλαβαίνει η γιαγιά σου (κάποτε μου είχες πει...)
Τώρα τι έγινε; Σ' αρέσει η γραφή μου;
Αποφάσισε..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου