Ιερέ ήλιε περιάγοντα
Βαθύκυρτε μέγα αντικατοπτρισμέ
Το φωσάκι των ανέμων βυζαίνεις και
σου περισσεύει το θάρρος
Λιβάδια να τα σεργιανίζεις ο ακούραστος
Βλέπω την παπαρούνα που εσυνομώτησε
να γίνει η άνοιξη κράτος στο κράτος
Η μαργαρίτα ως εμεγαλύνθη ξετσουτσούμισε
Και έπιασε του έρωτα αποκαλύψεις
Το απόγευμα σφηνώθηκε γύρω απ’ το φως της ζωής
Η τελεία νίκησε τις προτάσεις που δεν τελεσφόρησαν
Ιερέ ήλιε περιάγοντα
Στο σκαρί σου εν τούτω νίκα η κάθε λέξη μου
Είμαι ο ταπεινότερος όλων
Θα με χλευάσουν οι την βαρύγδουπη θέλοντας γλώσσα
Μα εγώ με σένα πάντα θα μιλώ
Λαέ μου, πληγωμένε μου αφέντη που με αίμα πότισες κι ιδρώτα
την ωραία γη
Των ονείρων…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου