...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

19 Μαΐου 2013

Ανασαίνω γαλήνη των δέντρων







Το φεγγάρι σκάβει ένα χαντάκι βαθύ.
Μέσα του η νύχτα οχυρώνεται.
Πέφτουνε θρύψαλα άστρων μες την αφράτη κοιλιά της γης.
Ο χρόνος ύπουλα πολεμά
Μα δίκαια, κι όμως, νικάει.
Σε φτάνω με τον νου, η καρδιά μου
πλέει με όνειρα.
Ανασαίνω γαλήνη των δέντρων, ήσυχο αέρα
Που εγκλωβίζεται μέσα στις λεμονιές.
Η φαντασία βάφει χαρμόσυνα τα γύρω τοπία.
Εγώ είμαι εσύ κι εσύ είσαι εγώ κάτω
από το πρίσμα μίας μη εγωιστικής ορθογραφίας..



2 σχόλια:

© Piedade Araújo Sol (Pity) είπε...

poem where serenity and hope meet.

liked it!

kisses

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...


© Piedade Araújo Sol
obrigado ..
supera distância e vens agradável perto de mim.
Beijos!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου