...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Ιουνίου 2013

όλ’ αυτά που πάσχισα να είχα και να έχω..




Θα επέμβω μες την ερημιά     σαν ενός
αόρατου θεού χέρι
που σιάχνει τις μυρτιές ωδικά να μιλάνε. Θα
κρατήσω την υπόσχεση: ο ένας
που μπόρεσε να περάσει αμόλυντος την θάλασσα
κόβοντας την στα δύο     με το ποιμαντορικό ραβδί του,    ο ένας
αυτός θα πει πώς θα αλλάξει η ειμαρμένη.. Κι ενώ
βιολιά θα παίζουν κείνη την ώρα, πίσω
από τον φορτωμένο κισσό μαντρότοιχο, ο ήλιος
θα αποσαφηνίζει το ευνόητο
και ο κόσμος θα ανακτά πάλι μαγεία
που είχε και που επανέφερε η ποίηση.. Σαν λούστρο
στιλπνό που ενώ γυαλίζει, η χάρη του
δεν είναι κατανοητή παρά
πέρ’ από τις ιδέες, εκεί
που η κάθε λέξη
είναι μια θυσία
στο Ακριβές και στο Πολύτιμο   και όλ’ αυτά
που πάσχισα να είχα και να έχω..


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου