Ο ίσκιος του
δέντρου πέφτει πάνω στην πολυκατοικία και τα κλαδιά του είναι σαν χέρια
που βαστούνε, απ’
την ουρά του, τον άνεμο.
Ένας ήχος ήσυχος
σαν σιγανή σφυριγματιά και κανονίζονται όλα να μου αρέσουν.
Απόψε.
Πολλά λειτούργησε
μέσα μου ευθυδικώντας ο Σικελιανός.
Πουλιά τιτιβίζουν
και ο ήλιος κρατάει ακόμη ανοικτό το νομισματοκοπείο του.
Μια άρπα αόρατη
βοηθά τις αιθέριες συνευρέσεις.
Το καθετί έχει,
σαν πάντα, δύο όψεις.
Να σου χρωστούν
αγάπη αν μπορείς και φρόντισε.
Όμοιος τω ομοίω
αεί πελάζει..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Απρόσμενες λέξεις, μα πολύ σοφά βαλμένες. Σαν σύντομο ταξιδάκι, που ποτέ δεν ξέρεις τον προορισμό. Απλά, απολαμβάνεις τη μαγική διαδρομή.
Και με τόσο σεβασμό, όσο μόνο ένας αυθεντικός ποιητής, μπορεί να παραχωρήσει στον αναγνώστη του. Δίχως να τον κατευθύνει, αλλά μονάχα να του παραχωρεί το εισιτήριο και το μέσο!...
Απ' την καρδιά μου τα γράφω και συγνώμη για τη φλυαρία. Κάπως έτσι νιώθω κάθε φορά που ακουμπάω στις λέξεις σου.
Μαρία
για τα τόσο καλά σου λόγια τι μπορώ εγώ τώρα να πω;
Μόνο μια γλυκιά καλημέρα και να χαίρεσαι την κάθε μέρα που ζεις!
Δημοσίευση σχολίου