...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

26 Ιουλίου 2013

Βρε πού’ναι μία τόλμη να την βρεις





Φόρα την μνήμη μου αλλά θα είσαι πάντα 
τόσο άϋλη που θα χορταίνει η ζωή μου απουσία.
Σκληρύνανε, 
                 πανάθεμα, 
                                οι εποχές.
Ο φτενός και που ανασαίνει, κουράζεται.
Βρε πού’ναι μία τόλμη να την βρεις και να αναστατώσεις
Την καθεστηκυία;
Να βγει στα πάνω πάνω ο Κολοκοτρώνης σου
Και να λαλήσουν οι σπιρτάδες των πνευμάτων.
Κι όχι που κάθεσαι στον θώκο της απάθειας και πλέκεις
Ησυχασμούς και ταπεινότητες που να σε πάρει!





2 σχόλια:

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Στερέψανε οι εποχές...
Ωδή στην εποχή του καναπέ αυτό που έγραψες.
Και η γαμήλια φωτό, το επιστέγασμα!
Καλό βράδυ Στρατή!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Καλημέρα Μαρία!
αυτός ο καναπές πολλά θα μας κάνει..
τουλάχιστον να είχε καρφιά κι εμείς να γινόμασταν φακίρηδες..
αλλά πού;
θα το χάσουμε το παιχνίδι..

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου