Οδοιπορία μοναχική…

Οδοιπορία μοναχική…

Σ’ όλα η ύπαρξη και για όλα ενθουσιάζεται.

Όπως η ανάσα τραβά την λαχανιασμένη ανηφόρα της.

Μέρες: Δευτέρα, Τρίτη… Κυριακή.

Προστάζεις φως και σε κατακλύζει σκοτάδι.

Λεπτός λόγος, τραχύς λόγος:

Του λουλουδιού και της κόψης του μαχαιριού.

Στις μέρες μας δεν ευδοκίμησε η φιλοσοφία.

Όλα έχουν την συμπιεσμένη τιμή τους.

Για την ζωή μου, ο ανταγωνισμός.

Κρυπτό τζιτζίκι που ζητά της ειμαρμένης το φωνήεν

Προτού η νύχτα όλα σκεπάσει τα αγχωμένα της πλάσματα.

Ύφος που δοκιμάστηκε επάνω στο αμόνι της σιωπής.

Κι όταν βαθύνανε του νου οι θάλασσες

Αυτός που είμαι, για μια ιδέα Τύχης, λάμπω..