Η χώρα είναι σαν μπαγιάτικο ψωμί που μούχλιασε από πολιτικάντικη αηδία.

Ξημερώνει σαν ένα ερωτικό τραγούδι που μιλά στην καρδιά!

Ο καπνός των ονείρων αποσύρεται μες την κοιλιά του ουρανού.

Τα σπίτια ακόμη νυσταγμένα βουίζουν σαν μέλισσες που επισκέπτονται το αυγινό άνθος.

Ο Θεός κοιτάζει τις λυπημένες μυρσίνες και τους χαμογελά.

Το πρόβλημα λύνεται με αλγεβρικό φως και όλη η μαθηματική αναστάτωση έχει ένα χνάρι απόλυτο σαν στίγμα στο κορμί της μέρας.

Μια λίθινη άποψη των κτιρίων αντανακλάται στο παρόν που υποχωρεί.

Το πείσμα πουθενά δεν ωφέλησε-

Εδώ η πόλη θέλει να την κατοικούνε οι διαλεκτικοί.

Η χώρα είναι σαν μπαγιάτικο ψωμί που μούχλιασε από πολιτικάντικη αηδία.

Μου μένουν οι λέξεις σαν γκέμια στα χέρια μου να τιθασεύω τα άλογα της φρενιασμένης ζωής μου..