...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

1 Φεβρουαρίου 2014

Η πρώτη του μηνός το άλλο πρωί.





Συνέχισα να γράφω.
Η νύχτα προμήνυε πόλεμο.
Η σκέψη προμήνυε πόλεμο.
Ένα πνιχτό παράπονο από δέντρα που νέμονται την υγρασία, 
ακούγονταν στον πέρα δρόμο.
Η ώρα ήταν βαθιά.
Κυρτή όπως σκολιωμένη γερόντισσα
που επιμένει να είναι, κι όμως, εκεί.
Η πρώτη του μηνός το άλλο πρωί.
Φλεβάρης ρακένδυτος.
Μουντό ύφος των πολυκατοικιών και τέντες κατεβασμένες
να αποκρούσουν τον κρύο αέρα.
Η ζέστα λείπει.
Η ποίηση είναι εδώ:
στο σημείο μηδέν όπου ο οργασμός της πόλης
δίνει τρανταχτά επιφωνήματα
Και με κάνει να συνεχίζω να γράφω..

                                                      1.2.2014



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου