Ελλάδα φρυκτωρία αυτοκρατορία μου

Θα φανταστώ έναν διάλογο ανάμεσα σε μένα και κάθε φυτό
που περπατά και υπερβάλει

Στο μεσημέρι του Απριλίου.

Τα λυγισμένα κλαράκια των δέντρων κρατούν ένα πουλί

Πλουραλιστικό,
ένα πουλί φιλντισένιο

Που πεταρίζει κάποτε προς την ελευθερία του ουρανού.

Ήλιους στεφανώθηκα, γραπώθηκα
απ’ της ελιάς το καγκελάκι

Και ήπια το ροσόλι των ανέμων.

Ελλάδα φρυκτωρία αυτοκρατορία μου

Παρακμασμένη..

Τελάλισε την δόξα σου, πολλά σου οφείλω

Αγρύπνια του πνεύματος, θεϊκό δώρο

Να κερδίζω διαρκώς σε συνείδηση!

                                          Κατερίνη 5 Απρίλη 2014