...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

23 Απριλίου 2014

Λόγια…





Σήμερα η μέρα ακουμπά την ζαλισμένη μελαγχολία μου.
Στον ουρανό που ενορχηστρώνει παραδείγματα οξύνοιας
Το πουλί πετά ρυθμίζοντας την πλεύση του κατά τον νότο
Εκεί που η δύση θα το βρει να λουφάζει στα δάση
Κάνοντας ανυπόφορο το παραμύθι του νόστου.
Στα τετράδιά μου φουντώνει ένα *θα*
Σαν μαγγανεία οράσεως.
Του μολυβιού η ακίδα ισιώνει το μηδέν και γίνεται ακούσιο νέφος η θλιμμένη υποταγή μου.
Κρατώ από τα πάντα το κάτι που ίζημα ελπίδας ρέει πικρό
Μες τον αναδευτήρα της πραγματικότητας.
Και μιλώ-
Γιατί απ’ την σιωπή πολλά αρμέγω…



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου