Ο ουρανός…

Στο κουπάκι του καφέ, έλεγε η γιαγιά μου, στο κουπάκι του καφέ

Βρες μια λύση που δεν είναι μυστήρια.

Πέρασαν χρόνια. Ποιος πιστεύει σε τέτοια πια;

Τώρα σχηματίζω μια αγρύπνια πάνω σε πλήκτρα σαν να συνθέτω μουσική και πάλι κατακάθι μένει

Που δεν το όρισα ποτέ μου εγώ.

Απ’ την κουρτίνα μπαίνει μία φεγγαροαχτίδα.

Η πόλη κοιμάται.

Ήσυχα όλα – βάζει ο ουρανός τους πάντες στην θέση τους..