...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

11 Ιουλίου 2014

Μήπως του ονείρου;…



Ένα απόκοσμο φως
Από την μια μεριά της γέφυρας, κι από την άλλη
Μια σκιά που σπέρνει δυνατή μουσική, είσαι ή δεν είσαι
Σ’ αυτή την διάσταση, μετέωρος και νεφελώδης
Πνίγοντας μες τις λέξεις την λύπη σου.
                                                            Τότε
Που, το πρωί, περιμένεις μια αυτοκρατορική μέρα
Να ‘ρθει, κι ο κόσμος
στα ψηλά προσβλέπει στον ανεστραμμένο κήπο με τα τριαντάφυλλα, σημάδι
Ότι τίποτα δεν εγκαταλείφτηκε στην τύχη- ο αέρας
Μυρίζει σύνεση, τα περιστέρια κοντά θα πετάξουν
Στην αστραπή, κι ο ήλιος
Θα φέρει πάλι την χαρά του, προσκομίζοντας
αποδείξεις χαράς γι αυτό το εύπλαστο χάος..




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου