...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

6 Ιανουαρίου 2015

πάνω στην ράχη του Λεπέτυμνου



θησαυρίζω
νοήματα
κοινά
σαν πόρνες
έτοιμες
να δοθούν στον καθένα
και
φινιστρίνια
λουλουδιών
απ’ όπου
βλέπω του ουρανού τα βουνά.

ντελής αέρας
σαν μαστίγιο
πάνω στην ράχη του Λεπέτυμνου
αφήνει
υπόνοιες για αρχαίο δράμα.

και
όταν κορυφώνεται η αγωνία
μια σιγή
σαν φλέβα που άνοιξε και βάφτηκε
το απαλό μακό σου με αίμα
κάνει το ποίημα εύγεστο
και με ταυτότητα
ελεύθερου ανθρώπου που ονειρεύεται..



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου